Al een tijdje ben ik bezig met het haken van een deken. Een stervormige deken om precies te zijn. Maks zag een foto van zo'n deken bij mij op pinterest. Met zijn allerliefste puppy-oogjes heeft hij mij verleid tot het haken van zo'n deken voor hem. Ik vind het enorm leuk om te doen. Hij komt steeds kijken, om te zien hoe ver ik ben. Als ik het werk neerleg houdt hij het voor zich om te meten. Op de foto's is de deken zo groot dat hij tot zijn knieën komt. Inmiddels ben ik al verder. Hij komt nu bijna op de grond. Ik heb nog garen voor nog 4 kleurrondes, dus 8 toeren. Als hij dan nog niet lang genoeg is moet er nieuw garen komen. Ik durf ook al niet meer te zeggen hoeveel "wolletjes", zoals Maks de bolletjes katoen noemt, er in zitten. Op het moment van de foto waren het er 14. Ik denk dat het er ondertussen 20 zijn en ik heb er nog 8 liggen.
Ps. Ik haak met een 20 jaar oude, snorrende, kruising-Burmese handicap. Zo gauw ik ga zitten met mijn haakwerk, komt ze bij me zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten